Bugün doğum günüm!

11 Ağustos 1954…
Ankara…
Yaşanmış 60 yılı terkedip ne kadar süreceği belli olmayan yeni bir yaşın getirdiği karmaşık duygular…
Bir kaç gün önce kemoterapisini tamamlamış bir insanın yeniden sıradan insanlardan biri gibi sokaklara dönmesinin getirdiği karmaşık ama aydınlık bir yolculuğun kilometre taşları sanki…
Ya da, 50’li yaşlarında, 70 yaşındaki özgeçmişini yazmak gibi yaşamı hep elinde bir cetvelle ölçüp-biçip yaşamış olmanın getirdiği romantik anımsatmalar…
Geriye dönüp bakıldığında;
Sevgiyle örülmüş dostluklar,
Her daim gelecek için yapılmış planlar,
Paylaşım odaklı bir yaşam döngüsü,
Umutlu olmanın getirdiği yaşam enerjisi,
Ve, – iyi mi kötü mü bilmiyorum- hala daha yapacak, tamamlanacak dünya kadar iş olması!
Son altı ayın sağlık ve tedavi özelinde oluşturduğu özel gündemine bakacak olursam yeni yaşlarımda eskinin alışkanlıklarını tekrar etmektense, yaşam bana, yeni bir “BEN” yaratmam gerektiğini söylüyor…
Gelecekle ilgili sayfalar dolusu planlar, programlar, hesaplar, kitaplar; bunlardan çıkarılarak oluşturulan hedefler ve bunları gerçekleştirmek için başta sağlık olmak üzere öz sermayenin tükenmekte olduğunu algılamamız için böyle bir deneyimden geçmek gerekiyor her halde.
Artık, yeni yaşımla birlikte sadece bir “BEYAZ KAĞIT” var önümde.

İdeallerimizin romantizmimizle kavga ettiği yıllar geride kaldı…
Karalamaya kıyamayacağım bir beyaz kağıt bu.
Yaşamı yönetmeye kalkmasın, ama, yaşamın herkes için sadece bir beyaz kağıttan ibaret olduğunu ve buraya ne “karalarsak” onu yaşayacağımızı bize anımsatsın!
Dostların parmak izleri ya da kokuları sinsin beyaz kağıda yeter. Başka neye ihtiyacımız olabilir ki?60 yılı terk ederken…
Yaşam yeniden başlıyor!
Bir beyaz kağıtla…
Plansız, programsız, hedefsiz…
Ama hiç olmadığı kadar iddialı… Umutlu… Keyifli… Ve en önemlisi , yine SİZLERLE!